Crni Orfej

Crni Orfej (Orfeu Negro, 1958), Brazil/Francuska/Italija, boja, 106 min, Tupan/Dispatfilm/Gemma Cinematografica, r.: Marcel Camus, sc.: Jacques Viot, Vinicius de Moraẽs, M. Camus, prema drami Orfej iz Conceiçaoa V. de Moraẽsa, df.: Jean Bourgoin, glazba: Antonio Carlos Jobim, Luiz Bonfá, ul.: Marpessa Dawn (Euridika), Breno Mello (Orfej), Léa Garcia (Serafina), Adhemar da Silva (Smrt), Lourdes de Oliveira (Mira), Alexandro Constantino (Hermes).

Dan prije karnevala, djevojka sa sela, Euridika, dolazi u Rio de Janeiro posjetiti Serafinu. Upoznaje Orfeja, vozača tramvaja koji istodobno vodi školu sambe u crnačkoj četvrti. Oni se zaljubljuju, ali nju progoni Smrt. Euridika se sakrije u tramvajskom spremištu gdje Orfej, tražeći je, slučajno uzrokuje njezinu smrt. Njega potom ubije Mira, njegova ljubomorna plesna partnerica.

Transpozicija antičkoga mita o Orfeju u suvremeni Brazil nagrađena je Zlatnom palmom u Cannesu 1959. Sniman na lokacijama u Rio de Janeiru, film je dinamičnim prikazom karnevalskog okvira radnje, furioznim glazb. ritmom sambe (s provokativnim plesom bosa nova), spontanošću glum. ekipe (ugl. naturščika) te uspjelim (široka koloristička paleta) dočaravanjem autentičnog ugođaja sredine (specifičan spoj uživanja u životu, erotike, praznovjerja i mistike) uspio nadvladati napadni simbolizam, melodramatsku patetiku i tendencije k eksploataciji egzotike. Stoga je istodobno najavio i nova kretanja u franc. (novi val) i braz. (cinema nõvo) kinematografiji.