paralelna kinematografija

paralelna kinematografija. 1. Oznaka za svaki kinematografski sustav čija proizvodnja, distribucija, prikazivanje i popratne institucije postoje autonomno i odvojeno od analognih institucija dominantne igranofilm. industrije. Paralelnom se katkad drži amaterska kinematografija tamo gdje je ona posebno organizirana i koordinirana (poput amaterskog filma u Hrvatskoj), potom područje reklamnog, znanstv. i eksp. filma u nekim zemljama (→ alternativni film u SAD-u i Vel. Britaniji). 2. Oznaka za film Trećeg svijeta, kinematografsko područje koje se čini načelno drukčije organizirano i s načelno drukčijom estetikom u odnosu na dominantnu zapadnjačku, euro-amer. kinematografiju (→ postkolonijalni film). 3. Oznaka za ind. inačicu novog filma, odn. film. modernizma (katkad i tzv. polit. modernizma), tendenciju poetički suprotstavljenu dominantnoj komerc. kinematografiji (Bollywood). Iako najavljena već filmovima S. Rayja 1950-ih, njezinim se prvim karakterističnim djelom smatra Gospodin Shome M. Sena (1969), a bila je osobito raširena u prvoj pol. 1970-ih (filmovi S. Benegala, M. Kaula, K. Shahanija).