Vigo, Jean

Vigo, Jean (puno prezime Bonaventure de Vigo), franc. redatelj i scenarist (Pariz, 1905 – Pariz, 1934). Sin baskijsko-andorskog anarhista M. Almereyde umorenog u zatvoru 1917. pod nerazjašnjenim okolnostima. Majci se pridružuje 1922. u Parizu, gdje polazi Sorbonu. Bolujući od tuberkuloze, odmalena je boravio po sanatorijima, gdje upoznaje buduću suprugu Lydu Lozinsku, kćer polj. industrijalca. Oboje bolesni, nastanjuju se zbog tople klime u Nici, gdje on – surađujući sa snimateljom B. Kaufmanom (snimio sve njegove filmove) – kao redatelj debitira ironijsko-asocijativnim društvenokritičkim dokumentarno-eksp. filmom → Povodom Nice, a 1931. po narudžbi ostvaruje vizualno dojmljiv kratkometr. dok. film Taris, o istoimenomu franc. plivačkom prvaku (posebno pamtljiv po podvodnim prizorima). Zatim seli u Pariz i režira srednjometr. igr. film Nula iz vladanja (1933), alegorijsko-onirično djelo o pobuni dječaka u internatu, temeljeno na vlastitim školskim iskustvima. Doživljen kao subverzivan i označen kao antifrancuski, film je u domovini zabranjen za prikazivanje sve do 1947. Za snimanja dugometr. igr. prvijenca → Atalanta, lirsko-realistične ljubavne priče o prirodi bračnih odnosa, Vigoovo zdravlje se drastično pogoršava i on nedugo nakon premijere filma umire od sepse. Izvoran stvaralac anarhističkog svjetonazora, oslonjen na avangardistička iskustva i sklon prožimanju realističkog i poetskog, V. se često doživljava i kao neposredni preteča franc. poetskog realizma, a nedvojben je njegov utjecaj na naraštaj novovalnih (osobito F. Truffauta) i kasnijih (npr. L. Caraxa) redatelja.

D. Radić