Delon, Alain

Delon, Alain, franc. glumac (Sceaux, 1935). Isključen iz nekoliko škola, 1952–57. služi u franc. pomorskoj pješadiji u Indokini. Po povratku u Francusku 1957. počinje glumiti na filmu. Prvi veliki uspjeh postiže ulogom dinamičnog zločinca u trileru U zenitu sunca (R. Clément, 1960). Ugled učvršćuje ulogama neoromantičnog stila u filmovima L. Viscontija: → Rocco i njegova braća, gdje tumači senzibilna sicilijanskog doseljenika u Milanu čije inzistiranje na poštovanju tradicionalnih obiteljskih obrazaca nesvjesno vodi u katastrofu, i → Gepard, kao iznimno šarmantan, ali oportunistički plemić, umnogome simbol korupcije aristokratskih vrednota. Istodobno se ulogom u → Pomrčini vrsno uklapa i u red. koncepciju M. Antonionija, dok već od poč. 1960-ih status međunar. zvijezde održava nizom krim. filmova, majstorski razvijajući tenziju fiz. naočitosti s unutarnjim porivima i osjećajima, ugl. ulogama hladnokrvnih i osamljenih profesionalnih gangstera (često plaćenih ubojica), ali i policajaca, pa i likova sklonih pogreškama, i žrtava okolnosti, npr. u filmovima J.-P. Melvillea → Samuraj, Crveni krug (1970), Policajac (1972), H. Verneuila Melodije u suterenu (1962), Sicilijanski klan (1969), J. Giovannija Rođeni zločinac (1973), Sam protiv sviju (1975). Diskretno upućivanje na nesupstancijaliziranost tih karaktera značajka je koju dovodi do vrhunca ulogom trgovca umjetninama u potrazi za navodnim žid. dvojnikom u Gospodinu Kleinu (1976) J. Loseyja, dok u Prvoj spokojnoj noći (V. Zurlini, 1972) i Umorstvu Trockoga (J. Losey, 1972) preteže osobina destruktivnosti. Otada nastupa ugl. u komerc. projektima, zadržavši status jednog od najpopularnijih franc. glumaca sve do poč. 1980-ih. Ostale važnije ul.: Bazen (J. Deray, 1968), Borsalino (J. Deray, 1969), Tretman šokom (A. Jessua, 1973), Grudi od leda (G. Lautner, 1974), Jedna Swanova ljubav (V. Schlöndorff, 1984), → Novi val.